Ik drink de laatste tijd graag een glaasje Imiglykos, een Griekse, halfzoete, wijn.
We zijn alweer een tijdje op Ameland en was door mijn voorraad heen. Dus op naar de enige slijter in Nes, de Jong. Even rondgekeken in de schappen, maar vond geen Griekse godendrank. Dus sprak ik de man achter de balie aan. Nou dat heb ik geweten; “nee dat verkopen wij niet, we verkopen alleen kwaliteitswijnen, dit soort laat ik over aan de supermarkten”. Hij moest ook nog even kwijt dat hij allerlei diploma’ s had voor kwaliteitswijnen.
Wat een arrogantie, het mannetje verkoopt naast zijn “kwaliteitswijnen” elke soort (likeur-)bocht waar hij maar aan kan verdienen. Badgasten kopen het graag vanwege het eilandgevoel. Niets mis mee hoor, maar het is in mijn ogen wel meten met twee maten.
Buitengekomen vertelde ik het aan mijn vrouw, laat zij het nu een aantal jaren hetzelfde hebben meegemaakt? Toen ging het om een flesje Graves Supérieures.
Ik word nu achtervolgd door een enorm minderwaardigheidsgevoel. Daar heeft het slijterijmannetje geen last van.
